Okee, dit heeft wat uitleg nodig. Meneer en ik houden van films, hij iets meer dan ik en hij is dan ook een wandelende encyclopedie als het gaat om regisseurs, acteurs, titels en jawel, zelfs jaartallen. Noem hem een titel en hij ratelt alle gegevens plus gekke weetjes van de film op. Nou ben ik een redelijk slap als het gaat om films en al hun wetenswaardigheidjes. Meestal weet ik ongeveer waar de film over ging maar wie er precies in speelden sla ik gewoon niet op. Zo heb ik in de afgelopen tien jaar vier keer 'Mystic River' gehuurd omdat ik de voorkant zo mooi vond, niet wetende dat ik hem al eens gezien had.
Maar goed, een paar zondagen geleden zat ik in de trein naar Odee,waar ik in een vage trein zat van Amsterdam naar Amersfoort waar vijf Manga-types vlakbij mij zaten. Ze kwamen net van een soort congres (?) waar al die types kennelijk tezamen waren gekomen. Ze probeerden een wat oudere grijsharige vrouw uit te leggen dat Manga een lifestyle was en bespraken het onderling alsof het een godsdienst was.
Ze bespraken de geanimeerde karakters uit de 'scene' (moet ik het zo noemen?) alsof het idolen waren.
Dat fascineerde me. Want hoe kun je een getekend poppetje zo aanbidden dat je met zo'n respect over praat? Dat je in de tekenfilms lagen bedoelingen, verborgen boodschappen en karaktereigenschappen ziet? Ik zelf kan bijvoorbeeld uren lullen over Disney en Pixar, maar je gaat mij niet vertellen dat deze films verder gaan over het verschil tussen goed en kwaad, geluk vinden en normen en waarden (al weet ik dat nog niet zo zeker van de originele Alice in Wonderland, maar dat is weer een heel ander verhaal).
Ik betrapte mezelf erop dat ik ze zat af te luisteren en te begluren tussen de treinstoelen door om ze proberen te begrijpen.
Ik appte Meneer; 'Hee aap, hoe zit dat eigenlijk met Manga films? Ik zit met een stel mangas in de trein en mijn oren klapperen! Heb jij wat liggen?'. Uiteraard appte Meneer een reeks met titels en wat bijbehorende achtergrond informatie. Lief encyclopedietje :) Zo begon onze nieuwe fase genaamd Manga.
In ieder geval; hij appte dus terwijl ik lag te lezen en de blogkriebels me aanvlogen. Hij weet niet dat ik aan het bloggen ben en dat laten we lekker zo. Na wat heen en weer gewhatsapp besloten we vrijdagavond de Manga-aftrap te doen. Tevreden legde ik mijn iPhoney naast me en dook weer in mijn boek.
Maar je kent het wel... je ligt chill, je dekbed ligt precies goed zodat je geen koude armen hebt, je nachtlampje is aan, je oordoppen in om het gezeik van je buren niet te horen, relaxzzzzd......
Nog geen vier seconden later sloop ik in het donker op mijn blote voeten de woonkamer in. Ondanks dat ik in de binnenstad woon was alles muisstil. Het enige geluid wat ik hoorde waren de trappers van een oude fiets die voorbij kwam en het gesnurk van 'mijn twee harige kinderen'. Mijn twee zoete, snoozende katjes waarvan de één snurkt en piept als een oude man en de ander zachtjes bromt en me gedag mompelt.
Ik eet wat crackers boven de gootsteen en voel het hoofd, de schouder en het harige lichaampje van de jongste Katzel tegen mijn benen strijken; 'Hé toehoeee, ga eens even weg man', fluister ik zachtjes. Ik sluip terug naar mijn slaapkamer waar ik mijn dekbed als een soort Mount Everest aantref. Ik kruip, woel en schik tot ik de juiste positie heb gevonden tot ik weer 'goed' lig.
Het is stil en het enige wat ik hoor is het gekraak van de crackers in mijn mond. Ik lees verder tot mijn ogen zwaar worden. Het is inmiddels vrijdag, zegt mijn wekker en vanavond gaan we Manga's kijken. Ik val met een glimlach in slaap...
Want to make my day? Leave a comment! Do you like what you see? You can also follow me on Pinterest & Facebook :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leave a comment: